کامران مظفریان؛ محمدجواد فراهانی
چکیده
پیش‌زمینه: اگاهی نسبت به سندروم‌های فشاری سمت اولنار کم است و معمولا نادیده گرفته می‌شوند. طول زائده و واریانس اولنا در بروز این سندروم‌ها بی‌تاثیر نیست. باتوجه به اینکه اطلاعات مرتبط با این عوامل در جمعیت ایران کم است؛ این مطالعه به منظور سنجش طول زائده اولنا و واریانس اولنا در بالغین سالم انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: اگاهی نسبت به سندروم‌های فشاری سمت اولنار کم است و معمولا نادیده گرفته می‌شوند. طول زائده و واریانس اولنا در بروز این سندروم‌ها بی‌تاثیر نیست. باتوجه به اینکه اطلاعات مرتبط با این عوامل در جمعیت ایران کم است؛ این مطالعه به منظور سنجش طول زائده اولنا و واریانس اولنا در بالغین سالم انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر طول زائده و واریانس اولنا در نمای رخ مچ دست ۱۴۰ مراجعه کننده (۱۰۰مرد و ۴۰ زن) با میانگین سنی ۳۳سال (۴۵-۱۸ سال) در یک مرکز درمانی شیراز بررسی شدند. به منظور اندازه‌گیری طول نسبی زائده اولنا از اندکس نسبت زائده اولنا به استخوان کاپیتیت (styloid-capitate ratio) ، و برای ارزیابی پتانسیل ایجاد تاثیر فشاری از اندکس زائده استیلوئید اولنار (Ulnar styloid process index) استفاده شد. داوطلبین از نظر فشرده شدن انتهای مچ توسط زائده اولنا با دو تست فشاری معاینه شدند. یافته‌ها: میانگین طول زائده اولنا ۴۵/۱±۳۸/۵، میانگین نسبت زائده اولنا به استخوان کاپیتیت ۰۶/۰±۲۴/۰، میانگین اندکس زائده استیلوئید اولنا ۱۱/۰±۳۴/۰ بود. میانگین طول زائده اولنا در ۷۱/۴۰% کلیشه‌ها و اندکس زائده استیلوئید اولنا در ۴۲/۵۶% بیش از میانگین بودند. واریانس اولنا در ۳/۱۹% خنثی (۲۳% مرد، ۱۰% زن)، ۱/۱۲% مثبت (۱۱% مرد، ۱۵% زن) و ۶/۶۸% منفی (۶۶% مرد، ۷۵% زن) بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد اندازه طول زائده بلند اولنا با داشتن نسبت زائده اولنا به استخوان کاپیتیت بیشتر از ۰۶/۰± ۲۴/۰ یا بیش از ۶ میلی‌متر، می‌‌تواند عامل مهم درد سمت اولنار در جمعیت ما باشد.
